مدح و مرثیۀ امام حسن مجتبی علیه‌السلام
تا نمک پروره‌ام بر خوان احسانت حسن من مسلـمانم! مسلـمان مسلـمانت حسن دست و دل باز مدینه! دست خالی آمدم دست خالی من است و لطف دستانت حسن مرد شامی که به تو پیش بقیه فحش داد در مدینه چند روزی بود مهمانت حسن من‌جـذام نفـس دارم! دیـدن من هم بـیا! هم غذا شو با گدا! دستم بدامانت حسن کوری بدخـواه تو فـریاد مستی می‌زنم یا مُعـز المـؤمنین جانم بقـربانت حسن! خانه‌ام را می‌فروشم خرج صحنت می‌کنم هرچه دارم نذر گنبد نذر ایوانت حسن صحن و گلدسته نه اصلا! بیشتر سوزد دلم می‌رود با چکمه بر قبرت نگهبانت حسن کی می‌آید صحن قاسم بر روی ما وا شود؟! چشم ما را پر کـند آئیـنه بنـدانت حسن زخم‌پایت از خودی و زخم قلبت از خودی آشنایانت چه می‌خوایند از جانت حسن؟! |